Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Duo Reges: constructio interrete. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Quis Aristidem non mortuum diligit? Quis enim redargueret? Non est igitur voluptas bonum. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Inde igitur, inquit, ordiendum est. Consequens enim est et post oritur, ut dixi.

Itaque his sapiens semper vacabit. Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Praeteritis, inquit, gaudeo. Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur;

Adsint etiam formosi pueri, qui ministrent, respondeat his
vestis, argentum, Corinthium, locus ipse, aedificium-hos
ergo asotos bene quidem vivere aut beate numquam dixerim.

Quis enim confidit semper sibi illud stabile et firmum
permansurum, quod fragile et caducum sit?

1. Quid de Pythagora?
2. Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium.
3. Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate.

1. Nec hoc ille non vidit, sed verborum magnificentia est et gloria delectatus.
2. An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia?
3. Nihilne te delectat umquam -video, quicum loquar-, te igitur, Torquate, ipsum per se nihil delectat?
4. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit.
5. Cum salvum esse flentes sui respondissent, rogavit essentne fusi hostes.
6. Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia.

Concede nihil esse bonum, nisi quod bonestum sit:
concedendum est in virtute esse positam beatam vitam vide
rursus retro: dato hoc dandum erit illud.

Quis enim confidit semper sibi illud stabile et firmum
permansurum, quod fragile et caducum sit?

Stoicos roga.

Sed haec ab Antiocho, familiari nostro, dicuntur multo melius et fortius, quam a Stasea dicebantur.

Bork

Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos.

Bork

Cur id non ita fit?

Bork

Itaque ab his ordiamur.

Negare non possum.

Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris?

Magna laus.

Nec mihi illud dixeris: Haec enim ipsa mihi sunt voluptati, et erant illa Torquatis.

Reguli reiciendam;

Tum ego: Non mehercule, inquam, soleo temere contra Stoicos, non quo illis admodum assentiar, sed pudore impedior;

Quae est igitur causa istarum angustiarum?

Si longus, levis dictata sunt. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Nihilo beatiorem esse Metellum quam Regulum. Sed hoc sane concedamus. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus.

Age sane, inquam. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Immo alio genere; Tibi hoc incredibile, quod beatissimum. Facete M. Quo igitur, inquit, modo?

Et tamen puto concedi nobis oportere ut Graeco verbo utamur, si quando minus occurret Latinum, ne hoc ephippiis et acratophoris potius quam proegmenis et apoproegmenis concedatur;

• Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur?
• Addo etiam illud, multa iam mihi dare signa puerum et pudoris et ingenii, sed aetatem vides.
• Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus.
• Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta.

Cum praesertim illa perdiscere ludus esset. Quod iam a me expectare noli. Comprehensum, quod cognitum non habet? Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias;

Critolaus imitari voluit antiquos, et quidem est gravitate proximus, et redundat oratio, ac tamen is quidem in patriis institutis manet.

Haeret in salebra. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Etiam beatissimum? Sed fac ista esse non inportuna;

• An tu me de L.
• Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere.
• Itaque et manendi in vita et migrandi ratio omnis iis rebus, quas supra dixi, metienda.
• Possumusne ergo in vita summum bonum dicere, cum id ne in cena quidem posse videamur?

Bork Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Egone quaeris, inquit, quid sentiam?

Nos cum te, M. An eiusdem modi?

Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi.

Quis enim redargueret? A mene tu?

Quae sequuntur igitur?

Eam tum adesse, cum dolor omnis absit;

Bork

Que Manilium, ab iisque M.

Stoici scilicet.

Bestiarum vero nullum iudicium puto.

Quae autem natura suae primae institutionis oblita est? Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Sed nunc, quod agimus; Immo videri fortasse.