Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sed quid sentiat, non videtis. Polycratem Samium felicem appellabant. Ostendit pedes et pectus. Duo Reges: constructio interrete. Utram tandem linguam nescio? Quis enim redargueret?

Nam de isto magna dissensio est.

At eum nihili facit; Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Invidiosum nomen est, infame, suspectum. Bestiarum vero nullum iudicium puto.

• Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus;
• Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset.

Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Deinde dolorem quem maximum? Suo genere perveniant ad extremum;

Tum mihi Piso: Quid ergo? Beatus sibi videtur esse moriens. Sedulo, inquam, faciam. Pauca mutat vel plura sane; Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere.

Nam et amici cultus et parentis ei, qui officio fungitur, in
eo ipso prodest, quod ita fungi officio in recte factis est,
quae sunt orta virtutibus.

Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus.

1. Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status naturae congruentis tenet;
2. Superiores tres erant, quae esse possent, quarum est una sola defensa, eaque vehementer.
3. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus.
4. His enim rebus detractis negat se reperire in asotorum vita quod reprehendat.
5. Aliam vero vim voluptatis esse, aliam nihil dolendi, nisi valde pertinax fueris, concedas necesse est.
6. Quodsi, ne quo incommodo afficiare, non relinques amicum, tamen, ne sine fructu alligatus sis, ut moriatur optabis.

Facillimum id quidem est, inquam. Quid ad utilitatem tantae pecuniae? Recte dicis; Non potes, nisi retexueris illa. Paria sunt igitur. Sed ego in hoc resisto; Primum quid tu dicis breve? Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-;

Esse tantam vim virtutis tantamque, ut ita dicam,
auctoritatem honestatis, ut reliqua non illa quidem nulla,
sed ita parva sint, ut nulla esse videantur.

Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam
sapientia.

Age sane, inquam.

Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn.

Etiam beatissimum?

Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius.

Optime, inquam.

Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur.

Sed videbimus.

Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias;

Ita nemo beato beatior.

Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo;

Istic sum, inquit.

Bork

Immo alio genere; Prioris generis est docilitas, memoria; Nihil ad rem! Ne sit sane; Falli igitur possumus. Quo tandem modo? Non risu potius quam oratione eiciendum?

Etsi dedit talem mentem, quae omnem virtutem accipere posset, ingenuitque sine doctrina notitias parvas rerum maximarum et quasi instituit docere et induxit in ea, quae inerant, tamquam elementa virtutis.

Tuo vero id quidem, inquam, arbitratu. Nunc de hominis summo bono quaeritur; Sed fac ista esse non inportuna; Quis negat?

An eiusdem modi?

Et nunc quidem quod eam tuetur, ut de vite potissimum loquar, est id extrinsecus;

Bork

Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos.

Numquam audivi in Epicuri schola Lycurgum, Solonem, Miltiadem, Themistoclem, Epaminondam nominari, qui in ore sunt ceterorum omnium philosophorum.

• In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum.
• Putabam equidem satis, inquit, me dixisse.
• Ille vero, si insipiens-quo certe, quoniam tyrannus -, numquam beatus;
• Quodsi vultum tibi, si incessum fingeres, quo gravior viderere, non esses tui similis;

Explanetur igitur. Summum a vobis bonum voluptas dicitur. Quae est igitur causa istarum angustiarum? Quo igitur, inquit, modo? Comprehensum, quod cognitum non habet? Si enim ad populum me vocas, eum. Beatum, inquit.

1. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles?
2. Qua tu etiam inprudens utebare non numquam.
3. Quid ergo hoc loco intellegit honestum?
4. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius.

Quam nemo umquam voluptatem appellavit, appellat;

Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Bork Egone quaeris, inquit, quid sentiam? Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius.

Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Efficiens dici potest. Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Cum praesertim illa perdiscere ludus esset. Cur deinde Metrodori liberos commendas?