Qua tu etiam inprudens utebare non numquam.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Si longus, levis; Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri. Rationis enim perfectio est virtus; Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Duo Reges: constructio interrete. Quid nunc honeste dicit?

Eam stabilem appellas.

Paria sunt igitur.

Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Sed potestne rerum maior esse dissensio? De illis, cum volemus. At eum nihili facit; Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Pugnant Stoici cum Peripateticis.

• Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem.
• Iam illud quale tandem est, bona praeterita non effluere sapienti, mala meminisse non oportere?

Ergo et avarus erit, sed finite, et adulter, verum habebit modum, et luxuriosus eodem modo.

• Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe;
• Ea, quae dialectici nunc tradunt et docent, nonne ab illis instituta sunt aut inventa sunt?
• Tantum dico, magis fuisse vestrum agere Epicuri diem natalem, quam illius testamento cavere ut ageretur.
• Sed fortuna fortis;
• Quonam modo?

Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Si longus, levis dictata sunt. Quae contraria sunt his, malane? Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Et quod est munus, quod opus sapientiae? Facete M.

Omnesque eae sunt genere quattuor, partibus plures, aegritudo, formido, libido, quamque Stoici communi nomine corporis et animi ¾donÆn appellant, ego malo laetitiam appellare, quasi gestientis animi elationem voluptariam.

1. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate.
2. In omni enim arte vel studio vel quavis scientia vel in ipsa virtute optimum quidque rarissimum est.
3. Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt.

Bork Duo enim genera quae erant, fecit tria.

At enim hic etiam dolore. Negare non possum. Hoc sic expositum dissimile est superiori.

Sed haec ab Antiocho, familiari nostro, dicuntur multo
melius et fortius, quam a Stasea dicebantur.

Ex quo intellegitur, quoniam se ipsi omnes natura diligant,
tam insipientem quam sapientem sumpturum, quae secundum
naturam sint, reiecturumque contraria.

Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint. Quis istud possit, inquit, negare? Sed tamen intellego quid velit.

1. Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere?
2. His enim rebus detractis negat se reperire in asotorum vita quod reprehendat.
3. An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia?
4. Quae contraria sunt his, malane?

Quae est igitur causa istarum angustiarum? Sit enim idem caecus, debilis. Quibus ego vehementer assentior. Idemne, quod iucunde? Invidiosum nomen est, infame, suspectum. Tuo vero id quidem, inquam, arbitratu.

Quid enim? Quonam, inquit, modo? Quae cum dixisset, finem ille. Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate. At eum nihili facit;

Nam si dicent ab illis has res esse tractatas, ne ipsos
quidem Graecos est cur tam multos legant, quam legendi sunt.

Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri
et comparari potest.

Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus.

Itaque his sapiens semper vacabit. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Zenonis est, inquam, hoc Stoici. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Summus dolor plures dies manere non potest? Sed haec nihil sane ad rem; Urgent tamen et nihil remittunt.

Si quidem, inquit, tollerem, sed relinquo. Iam contemni non poteris.

Quonam modo?

Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat.

Bork

Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status naturae congruentis tenet;