Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Obsecro, inquit, Torquate, haec dicit Epicurus? Idemne, quod iucunde? Venit ad extremum;

1. Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii.
2. Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit.

Sic consequentibus vestris sublatis prima tolluntur. Summus dolor plures dies manere non potest? Audeo dicere, inquit.

Bonum integritas corporis: misera debilitas. Quippe: habes enim a rhetoribus; Eadem nunc mea adversum te oratio est. Efficiens dici potest.

Videsne, ut haec concinant?

Cur id non ita fit? Praeteritis, inquit, gaudeo. Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat? Equidem, sed audistine modo de Carneade?

Qui bonum omne in virtute ponit, is potest dicere perfici beatam vitam perfectione virtutis;

Omnis sermo elegans sumi potest, tum varietas est tanta
artium, ut nemo sine eo instrumento ad ullam rem
illustriorem satis ornatus possit accedere.

Minime id quidem, inquam, alienum, multumque ad ea, quae
quaerimus, explicatio tua ista profecerit.

Qui convenit?

Nihil opus est exemplis hoc facere longius.

Recte dicis;

Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis.

Bork

Tum Piso: Atqui, Cicero, inquit, ista studia, si ad imitandos summos viros spectant, ingeniosorum sunt;

ALIO MODO.

Eam tum adesse, cum dolor omnis absit;

Bork

Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur?

Nulla erit controversia.

Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M.

• At enim sequor utilitatem.
• Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat.
• Non pugnem cum homine, cur tantum habeat in natura boni;
• Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus.

1. Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam;
2. A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni.
3. Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere?

Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint.

Hoc ipsum elegantius poni meliusque potuit. Certe non potest. Bork Bonum integritas corporis: misera debilitas. Haec igitur Epicuri non probo, inquam. Tibi hoc incredibile, quod beatissimum.

Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris;

• Et quidem illud ipsum non nimium probo et tantum patior, philosophum loqui de cupiditatibus finiendis.
• Tria genera cupiditatum, naturales et necessariae, naturales et non necessariae, nec naturales nec necessariae.
• Quis enim potest ea, quae probabilia videantur ei, non probare?
• Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum.
• Erit enim mecum, si tecum erit.

Quicquid enim praeter id, quod honestum sit, expetendum esse
dixeris in bonisque numeraveris, et honestum ipsum quasi
virtutis lumen extinxeris et virtutem penitus everteris.

Ex quo intellegitur officium medium quiddam esse, quod neque
in bonis ponatur neque in contrariis.

Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat.

At enim sequor utilitatem. Nam de isto magna dissensio est. Quid ait Aristoteles reliquique Platonis alumni? Nunc agendum est subtilius. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere.

Paria sunt igitur. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Confecta res esset. At multis se probavit. Quod quidem iam fit etiam in Academia. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti?

Sed residamus, inquit, si placet. Duo Reges: constructio interrete. Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus.

Sedulo, inquam, faciam. Tamen a proposito, inquam, aberramus. Odium autem et invidiam facile vitabis. Hoc tu nunc in illo probas.

Bork

Sed quod proximum fuit non vidit.

Quonam, inquit, modo?

Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho;

Hanc initio institutionem confusam habet et incertam, ut tantum modo se tueatur, qualecumque sit, sed nec quid sit nec quid possit nec quid ipsius natura sit intellegit.