Satisne vobis videor pro meo iure in vestris auribus commentatus?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. In schola desinis. Compensabatur, inquit, cum summis doloribus laetitia. Pugnant Stoici cum Peripateticis. Duo Reges: constructio interrete. Quid de Pythagora? Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Sed ad rem redeamus; Est, ut dicis, inquit;

Quae sequuntur igitur?

Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur.

Hunc vos beatum;

Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria.

ALIO MODO.

Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam;

Bork

Illa tamen simplicia, vestra versuta.

Bork

Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret.

Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae
praeposita et reiecta diximus;

Ut non sine causa ex iis memoriae ducta sit disciplina.

Quae cum essent dicta, discessimus. Collige omnia, quae soletis: Praesidium amicorum. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis.

Tolletur enim appetitus animi, si, ut in lis rebus, inter quas nihil interest, neutram in partem propensiores sumus, item in nobismet ipsis quem ad modum affecti simus nihil nostra arbitrabimur interesse.

Cui Tubuli nomen odio non est? Age, inquies, ista parva sunt. Sed nimis multa. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus.

• Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret?
• Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas.
• Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur.

Quorum altera prosunt, nocent altera. Quid ergo? Sed quot homines, tot sententiae; Comprehensum, quod cognitum non habet? Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Eam stabilem appellas.

Nam diligi et carum esse iucundum est propterea, quia tutiorem vitam et voluptatem pleniorem efficit.

Apparet statim, quae sint officia, quae actiones.

Urgent tamen et nihil remittunt. Bonum valitudo: miser morbus.

Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias?

Collatio igitur ista te nihil iuvat. Pauca mutat vel plura sane; Fortemne possumus dicere eundem illum Torquatum? Sed hoc sane concedamus.

1. Hoc est vim afferre, Torquate, sensibus, extorquere ex animis cognitiones verborum, quibus inbuti sumus.
2. Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias?
3. Nihilne te delectat umquam -video, quicum loquar-, te igitur, Torquate, ipsum per se nihil delectat?
4. Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt.

• Quae cum dixisset, finem ille.
• Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur.
• Quid ergo?

Negat enim summo bono afferre incrementum diem. An hoc usque quaque, aliter in vita? Quis istud possit, inquit, negare? Suo genere perveniant ad extremum;

1. Tollitur beneficium, tollitur gratia, quae sunt vincla concordiae.
2. Itaque ne iustitiam quidem recte quis dixerit per se ipsam optabilem, sed quia iucunditatis vel plurimum afferat.
3. Conclusum est enim contra Cyrenaicos satis acute, nihil ad Epicurum.
4. Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere.

An est aliquid, quod te sua sponte delectet? Omnis enim est natura diligens sui.

Cave putes quicquam esse verius. Ea possunt paria non esse. Inde igitur, inquit, ordiendum est. Tibi hoc incredibile, quod beatissimum. Minime vero istorum quidem, inquit. Videsne, ut haec concinant? Res enim concurrent contrariae.

Cum autem progrediens confirmatur animus, agnoscit ille
quidem naturae vim, sed ita, ut progredi possit longius, per
se sit tantum inchoata.

Semper enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque
funditur, tota res appellatur.

Aperiendum est igitur, quid sit voluptas; Quid enim possumus hoc agere divinius? Post enim Chrysippum eum non sane est disputatum. Cur id non ita fit? Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Confecta res esset. Quo modo? A mene tu?

Bork

Nam cum in Graeco sermone haec ipsa quondam rerum nomina novarum * * non videbantur, quae nunc consuetudo diuturna trivit;

Bork

Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint;

Bork

Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat?

Explanetur igitur.

At cum de plurimis eadem dicit, tum certe de maximis.