Si enim ad populum me vocas, eum.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quid sequatur, quid repugnet, vident. Age, inquies, ista parva sunt. Quo igitur, inquit, modo? Id enim natura desiderat.

1. Non potes ergo ista tueri, Torquate, mihi crede, si te ipse et tuas cogitationes et studia perspexeris;

Quod quidem nobis non saepe contingit. Hoc Hieronymus summum bonum esse dixit. Cave putes quicquam esse verius. Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis. Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur.

Respondeat totidem verbis. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Certe non potest. Ut id aliis narrare gestiant?

Itaque rursus eadem ratione, qua sum paulo ante usus, haerebitis.

Mihi enim satis est, ipsis non satis. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Quod equidem non reprehendo; In schola desinis. Ita multa dicunt, quae vix intellegam. Quis hoc dicit? Bork Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus.

Quonam, inquit, modo?

Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus;

Verum audiamus.

Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera.

Non igitur bene.

Qui bonum omne in virtute ponit, is potest dicere perfici beatam vitam perfectione virtutis;

Bork

Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur.

• Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius.
• Sit ista in Graecorum levitate perversitas, qui maledictis insectantur eos, a quibus de veritate dissentiunt.
• Semper enim ita adsumit aliquid, ut ea, quae prima dederit, non deserat.

Quod autem ratione actum est, id officium appellamus. Compensabatur, inquit, cum summis doloribus laetitia. Bork Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior.

Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus.

Pauca mutat vel plura sane; Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae; Utram tandem linguam nescio? Certe non potest. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Cur post Tarentum ad Archytam? Si quae forte-possumus.

Memini vero, inquam; Primum quid tu dicis breve? Sed fac ista esse non inportuna; Duo Reges: constructio interrete.

Cur post Tarentum ad Archytam?

Ego vero isti, inquam, permitto. Et quod est munus, quod opus sapientiae? Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Cur haec eadem Democritus?

• Haec quo modo conveniant, non sane intellego.
• Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget.
• Quo modo autem philosophus loquitur?
• Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam.
• Si enim ad populum me vocas, eum.
• Res enim fortasse verae, certe graves, non ita tractantur, ut debent, sed aliquanto minutius.

Respondebo me non quaerere, inquam, hoc tempore quid virtus
efficere possit, sed quid constanter dicatur, quid ipsum a
se dissentiat.

Quo minus animus a se ipse dissidens secumque discordans
gustare partem ullam liquidae voluptatis et liberae potest.

Lege laudationes, Torquate, non eorum, qui sunt ab Homero laudati, non Cyri, non Agesilai, non Aristidi aut Themistocli, non Philippi aut Alexandri, lege nostrorum hominum, lege vestrae familiae;

Bork

Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur.

Peccata paria.

An eum locum libenter invisit, ubi Demosthenes et Aeschines inter se decertare soliti sunt?

Falli igitur possumus.

Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas.

Certe non potest.

Partim cursu et peragratione laetantur, congregatione aliae coetum quodam modo civitatis imitantur;

Beatum, inquit.

Non igitur bene. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda.

Tu autem, si tibi illa probabantur, cur non propriis verbis ea tenebas?

Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Nulla erit controversia. Sed ille, ut dixi, vitiose. A mene tu? Age, inquies, ista parva sunt. At multis malis affectus.

Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit
ipsum officium.

Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet
expletum esse omnibus suis partibus;

1. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate.
2. Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam;
3. Bork
4. Tum ego: Non mehercule, inquam, soleo temere contra Stoicos, non quo illis admodum assentiar, sed pudore impedior;
5. Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior;