Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quae contraria sunt his, malane? Nos vero, inquit ille; Nam ista vestra: Si gravis, brevis; Sed ego in hoc resisto; Haec dicuntur inconstantissime. Duo Reges: constructio interrete.

Tantus est igitur innatus in nobis cognitionis amor et scientiae, ut nemo dubitare possit quin ad eas res hominum natura nullo emolumento invitata rapiatur.

Itaque ad tempus ad Pisonem omnes. Ille incendat? Quae sequuntur igitur? Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere.

1. Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri.
2. Et nemo nimium beatus est;
3. Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego;

Utrum enim sit voluptas in iis rebus, quas primas secundum naturam esse diximus, necne sit ad id, quod agimus, nihil interest.

Frater et T. Ita prorsus, inquam; Sed ad illum redeo. Vide, quaeso, rectumne sit. Bork

Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Rationis enim perfectio est virtus; Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres.

• Tubulum fuisse, qua illum, cuius is condemnatus est rogatione, P.
• Quod quidem nobis non saepe contingit.
• Mene ergo et Triarium dignos existimas, apud quos turpiter loquare?
• Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus.
• Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae;

Sed residamus, inquit, si placet. Immo alio genere; Graece donan, Latine voluptatem vocant. Primum quid tu dicis breve? Equidem, sed audistine modo de Carneade?

Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis.

Hoc est dicere: Non reprehenderem asotos, si non essent
asoti.

Nullus est igitur cuiusquam dies natalis. Quod iam a me expectare noli. Tibi hoc incredibile, quod beatissimum. Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Ita prorsus, inquam;

1. Itaque rursus eadem ratione, qua sum paulo ante usus, haerebitis.
2. Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus.
3. Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus.
4. Nam si beatus umquam fuisset, beatam vitam usque ad illum a Cyro extructum rogum pertulisset.

Recte dicis;

Ille vero, si insipiens-quo certe, quoniam tyrannus -, numquam beatus;

Falli igitur possumus.

Nihil opus est exemplis hoc facere longius.

Bork

Quid iudicant sensus?

Ille incendat?

Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate.

Memini vero, inquam;

Quid sequatur, quid repugnet, vident.

Equidem e Cn.

Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum.

Quonam modo?

Quid est igitur, cur ita semper deum appellet Epicurus beatum et aeternum?

An eiusdem modi?

Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris?

Bork

Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere.

Bork

Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate.

Est autem officium, quod ita factum est, ut eius facti
probabilis ratio reddi possit.

Illa enim, quae prosunt aut quae nocent, aut bona sunt aut
mala, quae sint paria necesse est.

Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate. Quis enim redargueret? Pauca mutat vel plura sane; Erat enim res aperta. Minime vero, inquit ille, consentit. Tum ille: Ain tandem?

Sed tamen intellego quid velit.

Sit enim idem caecus, debilis. Eademne, quae restincta siti? Quod cum dixissent, ille contra. Bork Bestiarum vero nullum iudicium puto.

• Erat enim Polemonis.
• Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt.
• Sed finge non solum callidum eum, qui aliquid improbe faciat, verum etiam praepotentem, ut M.
• Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio?
• Sed ille, ut dixi, vitiose.

Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur. Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Refert tamen, quo modo. Nunc de hominis summo bono quaeritur; Bork Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles?

Poterat autem inpune; Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Quid de Platone aut de Democrito loquar? Proclivi currit oratio. Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Id mihi magnum videtur. Nulla erit controversia. Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos. Venit ad extremum;