Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quae contraria sunt his, malane? Suo genere perveniant ad extremum; Sint ista Graecorum; Tamen a proposito, inquam, aberramus. Prodest, inquit, mihi eo esse animo. Ut pulsi recurrant?

Ut optime, secundum naturam affectum esse possit.
Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus;
Etiam inchoatum, ut, si iuste depositum reddere in recte factis sit, in officiis ponatur depositum reddere;
Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata.

Et tamen vide, ne, si ego non intellegam quid Epicurus loquatur, cum Graece, ut videor, luculenter sciam, sit aliqua culpa eius, qui ita loquatur, ut non intellegatur.

Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus.

Hoc simile tandem est? Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Quo igitur, inquit, modo? Videsne, ut haec concinant? Bork At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate.

Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere.

Quid vero? Sed quot homines, tot sententiae; Sed tamen intellego quid velit.

Non igitur bene.: Iam doloris medicamenta illa Epicurea tamquam de narthecio proment: Si gravis, brevis;
Avaritiamne minuis?: Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-;
Ut pulsi recurrant?: Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim?
Nihilo magis.: Si autem id non concedatur, non continuo vita beata tollitur.

Bonum integritas corporis: misera debilitas. Obsecro, inquit, Torquate, haec dicit Epicurus? Hic nihil fuit, quod quaereremus. Pugnant Stoici cum Peripateticis. Nos commodius agimus. Sed virtutem ipsam inchoavit, nihil amplius. Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate.

Sed cum ea, quae praeterierunt, acri animo et attento
intuemur, tum fit ut aegritudo sequatur, si illa mala sint,
laetitia, si bona.

Primum non saepe, deinde quae est ista relaxatio, cum et
praeteriti doloris memoria recens est et futuri atque
inpendentis torquet timor?

Bork

Fortemne possumus dicere eundem illum Torquatum? Restinguet citius, si ardentem acceperit. Quae duo sunt, unum facit. Ratio quidem vestra sic cogit. Satis est ad hoc responsum. Bork

Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Sed ad bona praeterita redeamus. Cum praesertim illa perdiscere ludus esset.

Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Bork Nam quid possumus facere melius? Bork Quod cum dixissent, ille contra. Quonam modo?

Quid ergo dubitamus, quin, si non dolere voluptas sit summa, non esse in voluptate dolor sit maximus?
Epicurei num desistunt de isdem, de quibus et ab Epicuro scriptum est et ab antiquis, ad arbitrium suum scribere?
Haec mihi videtur delicatior, ut ita dicam, molliorque ratio, quam virtutis vis gravitasque postulat.
Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora.
Nec vero intermittunt aut admirationem earum rerum, quae sunt ab antiquis repertae, aut investigationem novarum.
Id et fieri posse et saepe esse factum et ad voluptates percipiendas maxime pertinere.

Quid autem est amare, e quo nomen ductum amicitiae est, nisi
velle bonis aliquem affici quam maximis, etiamsi ad se ex
iis nihil redundet?

Quem enim ardorem studii censetis fuisse in Archimede, qui
dum in pulvere quaedam describit attentius, ne patriam
quidem captam esse senserit?

Quis est enim, in quo sit cupiditas, quin recte cupidus dici possit?
Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur?
Hoc foedus facere si potuerunt, faciant etiam illud, ut aequitatem, modestiam, virtutes omnes per se ipsas gratis diligant.
Semper enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur.
Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi;
Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare?

Erit enim mecum, si tecum erit. Quae autem natura suae primae institutionis oblita est? Ego vero isti, inquam, permitto. Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior; Itaque ab his ordiamur. Tum mihi Piso: Quid ergo?

Duo Reges: constructio interrete.

Tu quidem reddes; Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis;

Non ergo Epicurus ineruditus, sed ii indocti, qui, quae pueros non didicisse turpe est, ea putant usque ad senectutem esse discenda.

Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui? Bork Verum audiamus. Ego vero isti, inquam, permitto.

Quibus ego vehementer assentior.: Quorum altera prosunt, nocent altera.
Ut pulsi recurrant?: Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse.
Quis negat?: Consequentia exquirere, quoad sit id, quod volumus, effectum.
Bork: Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn.
Sed ad illum redeo.: Apparet statim, quae sint officia, quae actiones.
Bork: Haec dicuntur inconstantissime.
Optime, inquam.: Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti.

Inquit, an parum disserui non verbis Stoicos a Peripateticis, sed universa re et tota sententia dissidere?
Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur.