Pauca mutat vel plura sane;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nobis aliter videtur, recte secusne, postea; Bork Quid de Pythagora? Nihil sane. Quid iudicant sensus? Duo Reges: constructio interrete.

Bork

Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia?

Sed haec omittamus;

An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse?

Praeclare hoc quidem.

Sed tempus est, si videtur, et recta quidem ad me.

Zenonem roges;

Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias?

Bork

Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra
iudicare.

Qui est in parvis malis. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Bork Dat enim intervalla et relaxat.

Ex quo intellegi debet homini id esse in bonis ultimum,
secundum naturam vivere, quod ita interpretemur: vivere ex
hominis natura undique perfecta et nihil requirente.

Nam constitui virtus nullo modo potesti nisi ea, quae sunt
prima naturae, ut ad summam pertinentia tenebit.

Bork

Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum.

Tubulo putas dicere?

Quis istud possit, inquit, negare?

Negare non possum.

A mene tu?

Bork

Memini me adesse P.

Occultum facinus esse potuerit, gaudebit;

Sed haec omittamus; Efficiens dici potest. Sed nimis multa. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Neutrum vero, inquit ille. Ad eos igitur converte te, quaeso.

Et quoniam excedens e vita et manens aeque miser est nec diuturnitas magis ei vitam fugiendam facit, non sine causa dicitur iis, qui pluribus naturalibus frui possint, esse in vita manendum.

Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam.

Et quidem, inquit, vehementer errat; Fortemne possumus dicere eundem illum Torquatum? Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint. Bork Tibi hoc incredibile, quod beatissimum.

1. Quod vestri non item.

Ad eas enim res ab Epicuro praecepta dantur.

Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt.

Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. At certe gravius. Quod cum dixissent, ille contra. Nemo igitur esse beatus potest. Primum divisit ineleganter; Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus.

Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest.

Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Nunc de hominis summo bono quaeritur; Ut id aliis narrare gestiant? Eam stabilem appellas. Comprehensum, quod cognitum non habet? Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit?

Hunc vos beatum; Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse? Ut aliquid scire se gaudeant? Sed virtutem ipsam inchoavit, nihil amplius. Quo tandem modo? Bork

• Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam.
• Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere.
• Quod autem meum munus dicis non equidem recuso, sed te adiungo socium.
• Tantum dico, magis fuisse vestrum agere Epicuri diem natalem, quam illius testamento cavere ut ageretur.

Pugnant Stoici cum Peripateticis. Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus; Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio?

Et quidem, inquit, vehementer errat; Nos cum te, M. Quid ad utilitatem tantae pecuniae? Quid enim? Nemo igitur esse beatus potest.

• Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec.
• Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis;
• Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia.
• Idem adhuc;

Eorum erat iste mos qui tum sophistae nominabantur, quorum e numero primus est ausus Leontinus Gorgias in conventu poscere quaestionem, id est iubere dicere, qua de re quis vellet audire.

1. Vives, inquit Aristo, magnifice atque praeclare, quod erit cumque visum ages, numquam angere, numquam cupies, numquam timebis.
2. Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt.